We weten het even niet meer...
Wat kan er een last van je schouders vallen als je dit tegen elkaar kunt zeggen. Dat we even ons eigen onvermogen en kwetsbaarheid kunnen uiten. Dat de ander je bijvalt, respecteert en zich erin herkent. Als er met een bevestigende stilte wordt geantwoord, omdat woorden tekort schieten. Dan… is er ruimte voor ontlading en opluchting. We weten het even niet meer…
Er was een tijd waarin we dachten alles wel in onze handen te hebben. Dat we wisten wat we moesten (en behoorden) te doen als kerk. Ineens is verantwoordelijk zijn voor de kerk, leiding geven aan de gemeente, een onbekend terrein geworden. De vele vragen en twijfels maken onzeker, en de onzekerheid voedt de angst.
We gaan misschien wel een nieuwe tijd tegemoet. De één zal zeggen dat die nieuwe tijd al lang gloorde aan de horizon. De afgelopen tijd heeft de doorbraak van deze nieuwe tijd alleen versneld. De ander verlangt nog terug naar hoe het was. Samen zingen, volle kerken, de ordelijke liturgie.
Zelf hebben we ook onze verlangens. We zijn kerkenraadslid, ambtsdrager, predikant of kerkelijk werker, maar tegelijk ook ‘gewoon’ deel van een geloofsgemeenschap. En wordt er nu aan mij gevraagd om de gemeente weer ‘op poten te zetten’? Ik heb zelf nog zoveel vragen, hoe zou ik dan de gemeente kunnen voorgaan?
Eén van de dingen die ik zelf het meeste heb gemist is het contact met de mensen. Even dat praatje bij de koffie, of na afloop van een vergadering. Van die momenten waarbij je soms even iets van je vragen kunt ventileren. Niet teveel natuurlijk, maar toch een kleine hint om wat reactie uit te lokken. Ze helpen mij altijd enorm om een beetje houvast te krijgen.
Ik wil je graag bemoedigen om te durven zeggen: “Ik weet het even niet meer…”. Je bent niet alleen en te vaak verbloemen we onze onzekerheid en angst in maskers van standvastigheid. Er is teveel gebeurt om de draad zomaar weer op te pakken. Wat er wel moet gebeuren?
Je had misschien gehoopt dat ik het antwoord had. Helaas, geen gemakkelijke oplossingen. Ik wil je wel aanmoedigen om in gesprek te gaan. Even dat praatje te maken, elkaar weer op te zoeken. We zijn een geloofsgemeenschap waarin (G)grote verhalen en kleine verhalen elkaar raken. Misschien zijn we wat roestig om zomaar te vertellen wat het ons heeft gedaan de afgelopen tijd. Maar in alle eenvoud en kwetsbaarheid kunnen we elkaar misschien wat helpen. Niets is zo verbindend als het kunnen tonen van je kwetsbaarheid. Zou daar misschien iets liggen van een ‘nieuw’ begin van jouw gemeente?
Op 28 juni en 6 juli gaan we wat ideeën aanreiken om met elkaar in gesprek te komen als geloofsgemeenschap. Met Andere Ogen werkt vanuit de overtuiging dat persoonlijke verhalen één van de belangrijkste bronnen vormt voor gemeenteopbouw en -ontwikkeling. De webinars zijn gratis, wel graag vooraf aanmelden.
Juni 2021, Bernhard Vosselman
Naar het gratis webinar 'Hoe verder als geloofsgemeenschap?'
Naar het gratis webinar 'Duurzaam verbinden'
Naar het gratis e-book
