Over een andere boeg

Veel mensen in de kerk zijn moe.
Moe van het proberen, moe van het denken, moe van het vragen,
moe van het mopperen, moe van de mailtjes, moe van de krimp.
Herken je dat?

Het doet me denken aan een verhaal in de bijbel.
Leerlingen van Jezus vissen een hele nacht door en vangen niets.
'Gooi het net aan de andere kant!', roept Jezus 's morgens vanaf de kant.
De leerlingen zijn moe en toch volgen ze zijn raad, ook al weten ze niet dat het Jezus is.
Even later zit er zoveel vis in de netten, dat ze de netten niet getild krijgen.
(Johannes 21:1-7)

Het over een andere boeg gooien. Iets anders aanpakken.
Wat zou je kunnen doen, zodat gemeenteleden en parochianen enthousiast over de gemeente/de parochie* gaan praten?
Wat zou je kunnen doen, zodat de kans groot is dat gemeenteleden actief worden?

Een uitstapje.
Iemand begroet je op een receptie en kijkt langs je heen om te zien wie er nog meer zijn. In een fractie van een seconde weet je: ik doe er niet echt toe.
Een autoverkoper je spreekt je aan in een showroom. Hij begint het gesprek vriendelijk en vraagt naar je wensen. Wanneer blijkt dat hij niet in huis heeft wat je zoekt, verandert het gesprek. Zijn belang wordt duidelijk: hij wil je een auto verkopen en stapt gewoon over je wensen heen. Je doet er niet toe.

In de kerk zijn heel veel vriendelijke mensen. 'Hoe gaat het?' is een veelgestelde vraag tijdens het koffiedrinken na de kerkdienst. Maar als het eropaan komt, lijkt het belang van de kerk voor te gaan. Er zijn vacatures die vervuld moeten worden. Taken die liggen te wachten. Roosters die gevuld moeten worden. Vergaderingen gepland. De activiteiten moeten doorgaan, zo goed en zo kwaad als het gaat. Herken je dat?

Als je zelf ooit ervaren hebt wat een weldaad het is als iemand jou eens centraal stelt, dan weet je dat echt luisteren een wereld van verschil maakt. Dan voel je je gezien, dan mag je er zijn. 'Je bent geliefd', zei Henri Nouwen en vatte daarmee de christelijke spiritualiteit eenvoudig samen.

In welke mate doe jij ertoe, in de kerk?
Op welke manier is er tijd en aandacht voor jouw visie op kerkzijn?
Wanneer voel jij je geliefd in de kerk?

Een belangrijk deel van onze begeleidingstaak is ervoor te zorgen dat gemeenteleden met elkaar en met God in gesprek gaan. Samen onderzoeken ze waartoe hun gemeente op aarde is. Samen beschrijven ze hun gezamenlijke verlangen. Natuurlijk met behulp van krachtige werkvormen. Tijdens de gesprekken is er tijd en aandacht voor elkaar, al is het maar even. En dan merk je al dat er iets verandert: de kerk wordt een plaats waar mensen hun verlangen uitspreken. Waar zij proeven hoe je samen tot leven komt. Waar God hen nabij is. De kerk transformeert in een plek waar het goed toeven is.

Samen met een team van gemeenteleden ontwerpen wij zo'n proces. Dat kan plaatsvinden in één weekend (als de gemeente dat wil), of verspreid over een langere periode (bijvoorbeeld een seizoen).
Over de koers en de inhoud zeggen wij niets. Die bepaalt de gemeente. En die komt verrassend genoeg ‘als vanzelf’ tevoorschijn uit de diverse gespreksronden, iedere keer weer en iedere keer anders. Tijdens de gesprekken worden er ook bijbelverhalen gelezen en soms liederen gezongen. Gemeenteleden worden actief betrokken, samen vormen ze het lichaam van Christus. Zij praten mee, waardoor zij zichzelf herkennen in de uitkomsten.

Zo kan het gebeuren, dat vóór de gesprekken in de gemeente helemaal afgerond zijn, er een groepje gemeenteleden hele goede plannen indient bij de kerkenraad om de organisatie lichter te maken. Zo kan het gebeuren dat een idee voor een escaperoom rondom Kerst in goede aarde valt. Zo kan het gebeuren dat mensen in beweging komen. Ze zijn gezien, gehoord, hun verlangen doet ertoe.

We nemen graag eens met je door, of en hoe waarderende gemeenteopbouw ook in jouw gemeente zou kunnen werken. Vraag daarvoor een adviesgesprek aan met onderstaand formulier.

Else Roza

Vraag hier je gratis adviesgesprek aan.

Reacties zijn gesloten.