Categorie: Uncategorized

Prioriteit

  door

Prioriteit

‘Wij hebben een urgentielijst gemaakt’
zegt de predikant tegen mij als we de draad van een gemeentebegeleiding
die anderhalf jaar op een laag pitje heeft gestaan
weer proberen op te pakken.
‘En - hoe zal ik het nu tegen je zeggen –
éérst moeten de mensen terug in de kerk.
Geen idee hoe dat moet,
maar dat heeft prioriteit.
We moeten orde op zaken stellen
de gebouwenkwestie regelen,
dán pas kunnen we weer in gesprek over samen kerk zijn
wat dat betekent
wat daarvoor nodig is
en hoe we dat zullen inrichten.
Begrijp je?’

Nou…nee
eigenlijk niet.
Ja, ik begrijp dat hij vindt
dat het opgeschorte gesprek over samen kerk zijn
voorlopig nog niet aan de orde is.

Volgens mij is het een misvatting
dat de gemeente weer terug moet naar af:
de mensen op zondagmorgen weer in de bank
achterstallig onderhoud plegen
orde op zaken stellen
voordat je weer gaat nadenken over hoe je eigenlijk kerk wilt zijn.

Anderhalf jaar lang zijn we ‘anders dan anders’ kerk geweest.
We voelden ons geroepen om de kern van onze gemeenten
- van het waarom en waartoe wij er zijn -
in leven te houden.
We zijn opnieuw bepaald bij wat wezenlijk is voor onze geloofsgemeenschap
en wat we eigenlijk best kunnen missen.
We hebben ontdekt hoe inventief en creatief we kunnen zijn
in het vormgeven van livestream-vieringen.
We hadden daarbij vaak meer bezoekers
dan tijdens een traditionele kerkdienst.
Ook van buiten de gemeente.
Kennelijk zijn er meer mensen betrokken dan we wisten.
We hebben de jongere generaties hard nodig gehad
om ons voor te gaan in het gebruik van digitale communicatie -
en ze waren er!
We hebben andere manieren gevonden om betrokken te zijn
bij elkaar, bij de kerk, en bij de buurt.
We ontdekten nieuwe bondgenoten.
We hadden geen vast programma
geen overvloed aan commissies en vergaderingen
wel allerlei spontane initiatieven en ideeën
die we de ruimte gaven.
We gaven elkaar en de dominee krediet.
Er was niemand die zei:
hoort het wel zo?
Is dit eigenlijk wel kerk?

Als het gesprek over hoe we kerk willen zijn anderhalf jaar geleden al nodig was
dan lijkt dit me het uitgelezen moment om daaraan te beginnen.

Vooruitkijken
met ons verlangen voor de gemeente als uitgangspunt
wetend waartoe wij geroepen zijn
en wat voor ons van waarde is
met een schat aan nieuwe ervaringen
waar zou dat toe kunnen leiden?

Kijk:
dat zijn nu de gesprekken die wij
van MET ANDERE OGEN
graag begeleiden.
Op een heidag met de kerkenraad bijvoorbeeld.
En daarna met de breedte van de gemeente.
Zo’n gesprek hoeft trouwens niet oeverloos te duren.
Want kerk-zijn, dat moet je gewoon dóen.
Dáár komen de mensen voor!

Kijk maar eens naar ons aanbod
En neem contact met ons op voor een informatief gesprekje!

Els Deenen

prioriteiten stellen met waarderende gemeenteopbouw

Leeuwen en beren

  door

Leeuwen en beren

Hoe zal het zijn met de leeuwen en beren in de dierentuinen? Met de ‘lock free’ mogen mensen weer naar deze doorganglocaties. Wat een verschil met de tijd van de lock down: de leeuwen en beren zagen alleen verzorgers en ze kregen hun vlees en water. Nu staan weer ouders met kinderen te roepen of te tikken op het glas. Hebben de leeuwen en beren de mensen gemist?

Mensen hebben hen wel gemist. Zowel de dierentuinen als de bezoekers vinden het heel prettig dat ze weer mogen komen om de dieren te bewonderen. Maar al zien ze er ‘lief’ uit - wat is het goed dat er een hek om hun hok staat of dat ze achter het glas zitten. Leeuwen en beren in een dierentuin hebben aantrekkingskracht: het zijn prachtige en krachtige dieren. Maar wat is het goed dat ze niet loslopen….

Leeuwen en beren in ons hoofd zijn vele malen lastiger. Deze leeuwen en beren kunnen nieuwe ideeën, mogelijkheden en kansen verslinden – nog voor ze volgroeid zijn. Met als resultaat dat je onzeker blijft zitten waar je zit. Ik geef toe: de één is gevoeliger voor die leeuwen en beren dan de ander.

Ik merkte dat bijvoorbeeld rond onze verhuizing. In de kerkelijke gemeente, waaraan ik verbonden was en vrijwilligerswerk deed, zag men veel leeuwen en beren op de weg: ‘Wat moeten we als jij niet meer….’, ‘Is verhuizen op deze leeftijd wel zo handig? Je laat een heel netwerk achter!’, ‘Zul je daar wel kunnen wennen? ‘ En inderdaad, verhuizen in coronatijd is een extra opgave. Voor een doosjes schroeven moest je al een afspraak maken bij de doe-het-zelf-zaak. De nodige klusjesmannen waren niet beschikbaar. Dan maar kijken wat er wel mogelijk is. Gelukkig is de verhuizing goed verlopen. Door de beperkingen vanwege corona krijg ik minder snel contacten in een nieuwe kerkelijke gemeente. Maar ik ben zeker niet ontevreden: voor de uitvoering van de grote klussen maken we een plan, de contacten in de nieuwe woonomgeving en de kerkelijke gemeenten beginnen te komen, in mijn vorige gemeente zijn alle taken keurig opgevangen en kon ik deze in vertrouwen loslaten én samen met collega Theo Hettema heb ik een training gemaakt over Waarderend Leiding geven. Nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden!

Hoe is de situatie in jouw gemeente of parochie? Je bent professional (voorganger, predikant, kerkelijk werker, pastoor, pastoraal werker of…) en je bent blij met de versoepelingen. Maar komen de leeuwen en beren in je hoofd nu ook los? Allerlei vanzelfsprekendheden van ‘vóór corona’ over wat je kunt bieden als kerkelijke gemeenschap zijn weggevallen. Vanzelfsprekendheden in je werk en leidinggeven, werken niet meer, of niet meer optimaal. Hoe gaan we nu verder?

Het temmen van die leeuwen en beren is een vermoeiende, zelfs slopende bezigheid. Vaak met als resultaat dat je sterk aan jezelf gaat twijfelen. ‘Maar…. die leeuwen en beren zijn er toch?’ Jawel, maar het is belangrijk hoe je naar ze kijkt. Kader ze in door in je kerkelijke gemeenschap op zoek te gaan naar die momenten, die - zelfs in coronatijd! - bemoedigend en goed waren. Laat die leeuwen en beren die momenten nu niet ‘opvreten’, maar vraag je je af hoe het kwam dit deze mooie momenten mogelijk waren. En denk daarop eens door…. als je als professional, als (mede)leidinggevende probeert die krachten in te zetten met het oog op de toekomst van jouw parochie en gemeente? Ja, dat is anders kijken! Dat is met andere ogen kijken! Dat is leidinggeven op een waarderende manier.

Met andere ogen kijken, dat doe je niet zomaar. Deze manier van kijken vraagt om oefening en vooral ook sámen oefenen. Nou, die kans is er. Ik nodig je hartelijk uit voor de training Waarderend Leidinggeven, die op donderdag 30 september 2021 start. Klik even door voor meer informatie: aanbod voor predikanten en kerkelijk werkers.

Andere mogelijkheden om te oefenen in het anders kijken:
• de gratis webinars
• of een kerkenraadsdag op locatie met het thema: Ik zie jou! – over verbinden, oog voor God en mensen.
Kijk vooral even op de website diensten aan kerken  en voel je van harte uitgenodigd!

Nico Belo

We weten het even niet meer….

  door

We weten het even niet meer...

Wat kan er een last van je schouders vallen als je dit tegen elkaar kunt zeggen. Dat we even ons eigen onvermogen en kwetsbaarheid kunnen uiten. Dat de ander je bijvalt, respecteert en zich erin herkent. Als er met een bevestigende stilte wordt geantwoord, omdat woorden tekort schieten. Dan… is er ruimte voor ontlading en opluchting. We weten het even niet meer…

Er was een tijd waarin we dachten alles wel in onze handen te hebben. Dat we wisten wat we moesten (en behoorden) te doen als kerk. Ineens is verantwoordelijk zijn voor de kerk, leiding geven aan de gemeente, een onbekend terrein geworden. De vele vragen en twijfels maken onzeker, en de onzekerheid voedt de angst.

We gaan misschien wel een nieuwe tijd tegemoet. De één zal zeggen dat die nieuwe tijd al lang gloorde aan de horizon. De afgelopen tijd heeft de doorbraak van deze nieuwe tijd alleen versneld. De ander verlangt nog terug naar hoe het was. Samen zingen, volle kerken, de ordelijke liturgie.

Zelf hebben we ook onze verlangens. We zijn kerkenraadslid, ambtsdrager, predikant of kerkelijk werker, maar tegelijk ook ‘gewoon’ deel van een geloofsgemeenschap. En wordt er nu aan mij gevraagd om de gemeente weer ‘op poten te zetten’? Ik heb zelf nog zoveel vragen, hoe zou ik dan de gemeente kunnen voorgaan?

Eén van de dingen die ik zelf het meeste heb gemist is het contact met de mensen. Even dat praatje bij de koffie, of na afloop van een vergadering. Van die momenten waarbij je soms even iets van je vragen kunt ventileren. Niet teveel natuurlijk, maar toch een kleine hint om wat reactie uit te lokken. Ze helpen mij altijd enorm om een beetje houvast te krijgen.

Ik wil je graag bemoedigen om te durven zeggen: “Ik weet het even niet meer…”. Je bent niet alleen en te vaak verbloemen we onze onzekerheid en angst in maskers van standvastigheid. Er is teveel gebeurt om de draad zomaar weer op te pakken. Wat er wel moet gebeuren?

Je had misschien gehoopt dat ik het antwoord had. Helaas, geen gemakkelijke oplossingen. Ik wil je wel aanmoedigen om in gesprek te gaan. Even dat praatje te maken, elkaar weer op te zoeken. We zijn een geloofsgemeenschap waarin (G)grote verhalen en kleine verhalen elkaar raken. Misschien zijn we wat roestig om zomaar te vertellen wat het ons heeft gedaan de afgelopen tijd. Maar in alle eenvoud en kwetsbaarheid kunnen we elkaar misschien wat helpen. Niets is zo verbindend als het kunnen tonen van je kwetsbaarheid. Zou daar misschien iets liggen van een ‘nieuw’ begin van jouw gemeente?

Op 28 juni en 6 juli gaan we wat ideeën aanreiken om met elkaar in gesprek te komen als geloofsgemeenschap. Met Andere Ogen werkt vanuit de overtuiging dat persoonlijke verhalen één van de belangrijkste bronnen vormt voor gemeenteopbouw en -ontwikkeling. De webinars zijn gratis, wel graag vooraf aanmelden.

Juni 2021, Bernhard Vosselman

Naar het gratis webinar 'Hoe verder als geloofsgemeenschap?'

Naar het gratis webinar 'Duurzaam verbinden'

Naar het gratis e-book

Uit het oog, uit het hart?

  door

UIt het oog uit het hart?

De kerken gaan weer open. Aan het begin van de week roept een berichtje kerkgangers op om zich aan te melden voor de dienst. In de regel volgt er nog een oproepje. Het loopt nog niet zo storm.

Wat zou er gebeurd zijn?
Wat is er gaande?

Het antwoord vind je hoogstwaarschijnlijk bij de gemeenteleden zelf.
Misschien wil je eens met de ogen van een gewoon gemeentelid kijken, dat door de ziekte van haar partner bijna nergens heen kon?

 

Het gevoel veranderde

'Mijn binding met de kerk is veranderd door een jaar gedwongen afstand. Ik was actief in een combo, dat de gemeente ondersteunt bij de samenzang. Ook deed ik mee in een team dat beschikbaar is voor persoonlijke voorbede. Leuk om te doen. Mooie teams, fijne samenwerking. Nu taal ik er niet naar.

Beide teams vormden voor mij een belangrijk lijntje naar de kerk. Valt de taak weg, dan vallen de relaties weg, zo ervoer ik, grotendeels. Tegelijkertijd gebeurde er ook iets anders: gemeenteleden (inclusief ikzelf) gingen op zoek naar wat wel kon. Zo ontstond er in onze wijk 'het zingen in het bos'.

Zondagmorgen gingen we, gewapend met tas en klapstoeltje, naar het Schollebos. We zochten een luw plekje. De stoeltjes werden uitgeklapt. De tassen gingen open. Koek, koffie, gitaar. Heerlijk om te starten met het luisteren naar de liederen van de vogels om vervolgens hun lofzang zachtjes voort te zetten. We warmden ons aan het Evangelie, elkaar en het zonlicht.

Dat veranderde door de verdergaande beperkende maatregelen en de dalende temperatuur. Tijdens de tweede lockdown splitsten we de groep in tweeën - ook dat werkte. Maar toen we nog maar twee mensen thuis konden ontvangen, viel de groep uiteen. De prioriteiten van de deelnemers bleken divers.

 

Hoe was jouw week?

Samen met een ander echtpaar besloten we door te gaan. Hoge gezondheidsrisico's maakten dat we vrijwillig in quarantaine waren en dat voelde veilig. Eén keer in de veertien dagen kwamen we bijeen, na de digitale kerkdienst, maandenlang. We deelden het sobere sociale leven, staken de kaars bij de icoon aan, werden stil, lazen een tekst, zongen een paar liederen en deden voorbeden voor elkaar en de wereld. In alle rust en heel ontspannen. Steevast sloten we het geheel af met een lekkere lunch. En het was goed, zeer goed. Dit samenzijn is ons dierbaar geworden.

Corona heeft iets nieuws in gang gezet.
We proefden de weldaad van een eenvoudige ontmoeting rondom het geloof. Er was ruimte voor een ieder, voor mij om zelf te zoeken naar woorden en liederen. We proefden iets van het Koninkrijk van God, dat onder ons is.
Tegelijkertijd veranderde ons verlangen richting kerk: één keer per maand een livedienst is voor mij genoeg om de binding met de andere gemeenteleden opnieuw leven in te blazen. Vooral als er tijdens de dienst ruimte is om iets te delen met je voor- of achterbuurvrouw of buurman. Dan ontmoet je elkaar even echt.'

Omdat dit gemeentelid van zich laat horen, raakt ze niet uit beeld bij de kerkenraad.
Maar wat als de gemeenteleden stil blijven?
Weten we wat er plaats gevonden heeft in de huizen en harten van mensen?

Wanneer en waar heb jij je gezien gevoeld in de gemeente, tijdens Corona?
Welk verlangen leeft er in jou?

Vanuit MET ANDERE OGEN ondersteunen we kerken bij het vinden van nieuwe wegen. We bieden (gratis) webinars aan.
Benieuwd? Kijk hier en schrijf je gauw in, want de webinars komen eraan!

 

Juni 2021, Else Roza

2020

  door

2020
was het jaar van kijken met andere ogen
Vooruit
laten we nog één keer achteromkijken
Wat zien we dan?
Een jaar van soberheid, gemis en verlies
een jaar waarin alles anders moest
Ja, dat zeker
Wat zien we nog meer?
Een jaar van ontdekken
van wat werkelijk van waarde is
van wat ertoe doet
en wie

2020 was een jaar
waarin wij en ons werk bijna overbodig werden
omdat kerken vanzelf gingen doen waar wij hen al jaren bij helpen:
kijken met andere ogen!

Wat kan er wél?
Wat is er nodig?
Waartoe voelen wij ons geroepen?
Wat staat ons van daaruit te doen?

Vervolgens gingen ze daar niet oeverloos over vergaderen,
lijstjes met struikelblokken aanleggen
knelpunten constateren
wikken en wegen
niets daarvan:
ze gingen gewoon aan de slag!

Met dat wat ze daarvoor in huis hadden
liefde, aandacht, tijd, creativiteit, mensen
waren ze kerk
in het vaste geloof dat het uiteindelijk – hoe dan ook - goed zal komen
Vanuit het verlangen om juist in deze tijd van betekenis te zijn
met alle hoop die in hen was
kwamen ze in beweging
deden ze waarvoor ze bedoeld waren:
‘ik zal er zijn voor jou’

Zo vonden veel kerken zich dit jaar opnieuw uit
Ze kwamen tevoorschijn
als gemeenschap van geloof, hoop en liefde
voor mensen ver weg en dichtbij

Ze ontdekten
nieuwe vormen van vieren
andere manieren om elkaar nabij te zijn
hun buurt en hun bondgenoten
Vertrouwend op de dragende kracht van de Ander
bouwden ze aan de kerk van vandaag
en morgen

Als we alles wat 2020 ons heeft aangereikt
wat voor ons van waarde is
wat we ontdekten
of her-ontdekten
in onszelf
in anderen
nu eens inzetten voor de kerk van de toekomst?
Hoe zou die er dan uit kunnen zien?
Ja, dat is een waarderende vraag…

En als je bij die vraag in 2021 wat hulp kunt gebruiken
als je dat ‘kijken met andere ogen’
als uitgangspunt wilt nemen voor de opbouw van jouw geloofsgemeenschap?
Dan staan wij voor je klaar!

Wij kijken uit naar nieuwe tijden
en wensen jullie een gezegende Kerst
en vrede en alle goeds voor het nieuwe jaar!

 

Namens het team van MET ANDERE OGEN,  Els Deenen

2020 MET ANDERE OGEN oefenen in dankbaarheid

Telefooncirkel, waardevol voor nu (Coronacrisis) en later

  door

Telefooncirkel, waardevol voor nu.

Waarderende gemeenteopbouw laat je kijken naar wat wèl kan - ook in Coronatijden. Telefooncirkels helpen kerken om er te zijn voor mensen.
Want:

1. Zo blijven predikanten vrij voor crisispastoraat;
2. Een luisterend oor doet wonderen;
3. Ze helpen gemeenteleden om meer grip te krijgen op de situatie;
Tegelijkertijd investeer je in de kerk van morgen.

Hoe helpt een telefooncirkel mensen om meer grip te krijgen?
1. Een telefooncirkel schakelt mensen in. Mensen ervaren 'Ik kan wat doen', waardoor het gevoel van hulpeloosheid afneemt.
2. Gemeenteleden spreken minimaal twee mensen per dag, als de telefooncirkel elke dag draait. Spreek je vaste tijden af, dan geven die structuur aan de dag.
3. Een telefooncirkel maakt mensen onderdeel van een groep. Ze voelen zich verbonden en dat is heel waardevol, zelfs wezenlijk voor ons mens-zijn.

Opzet
Theo Hettema beschrijft diverse vormen van pastoraat die wel mogelijk zijn tijdens de Coronacrisis en ziet de telefooncirkel goed werken in een maaltijdgroep, een Bijbelkring of een gespreksgroep. Hij schrijft: 'Laat mensen elkaar bellen en spreek daar indien mogelijk een vast moment/dagdeel voor af. Daarvoor kunt u een telefoonboom maken: wie belt als eerste met wie, wie volgt daarna.' Vraag contactpersonen telefonisch te inventariseren wie in hun wijk mee willen doen.

Aanvullend op de telefooncirkel kunnen mensen in een aanvullende Whatsappgroep kleine berichtjes delen. Denk aan een oproepje of een bemoedigend woord.

Hoe zorg je dat de onderlinge verbondenheid groeit?
Als mensen elkaar spreken, gaat het niet vanzelf goed. Schrijf een instructie en vertel daarin hoe krachtig luisteren is, bijvoorbeeld: 'Pastoraat begint en eindigt met luisteren. Bereid je voor op het gesprek door je bewust open te stellen voor de ander. Als jij de ander belt, gaat het om de ander. Vraag hoe het is en wat hem of haar bezig houdt. En dan: luister. En luister. En luister dieper. Welke gevoelens hoor je door het verhaal heen? Benoem ze en ervaar hoe bijzonder en helpend dat is. Denk maar terug aan een situatie, waarin je je gehoord voelde. Wat deed de ander? Niks moeilijk gedoe, geen grootste dingen, gewoon er even zijn.'

Verrijking van de gesprekken
Als de telefooncirkel eenmaal goed loopt, is de tijd rijp voor verdieping. Een goede manier is om met elkaar de gezamenlijke bronnen aan te boren. Bijvoorbeeld, spreek af dat ieder voor zich de Psalmen leest of naar een Podcast luistert (bijvoorbeeld 'Bidden onderweg'). Spreek af dat de beller vraagt wat opviel in de tekst of misschien zelfs raakte. Of spreek af te vragen naar wat dankbaar maakt. Er ontstaat verbondenheid. Ook het gevoel van grip gaat groeien, want de bellers ervaren: 'Ik doe er toe'.

Hoe past dit in de kerk van morgen?
Gemeenteleden verlangen naar meer verbinding met God en met andere mensen, zo bemerken wij in ons werk. Het begrip 'netwerkkerk' popt geregeld op. Gemeenteleden dromen van huiskamergroepen, eetgroepen, wandelgroepjes, meditatiegroepen, groepen voor gezinnen, groepen met een moestuin in de wijk, een cursus, een koffie-uurtje, een gespreksgroep, die onderling verbonden zijn. Er valt wat te kiezen in de kerk.

Telefooncirkels passen goed in dit rijtje. Ze versterken de onderling band van een bestaande groep of vormen een eigen groep/cirkel. Allemaal zelfdraaiende cellen, die tegelijkertijd ook onderling verbonden zijn. Een netwerkkerk heeft veel te bieden: maatwerk, nabijheid en ze zet mensen in hun kracht.

De urgentie is er nu.
Werk aan onderlinge verbondenheid en aan de kerk van morgen.

27 maart 2020,
Else Roza

waarderende gemeenteopbouw werkt!

Een lentebriesje…

  door

Wat levert waarderende gemeenteopbouw op? Deze vraag krijgen krijgen we nogal eens.

Els Deenen schreef er eerder een blog over. Nu vroegen we het aan ds. Henk-Jan Ketelaar, predikant in Barendrecht (of de foto rechts).

'Na de verkoop van één van de kerkgebouwen brak er op een gegeven moment een nieuwe periode aan voor de wijkgemeenten van de Protestantse Gemeente Barendrecht.
Na een lang bezinningsproces waarin we vooral stil hebben gestaan op welke manier we in de toekomst een financieel gezonde gemeente kunnen blijven ervoeren de wijkkerkenraden rond de Bethelkerk dat er behoefte ontstond aan een nieuwe start en aan een inhoudelijk gesprek over samen gemeente-zijn. Met een aantal mensen lazen we het boek ’Goede wijn’ en we vroegen aan Else Roza om een tijdje met ons op te lopen om waarderend te leren kijken naar wat we hebben als gemeente en om te verwekken welke nieuwe initiatieven we zouden kunnen ontwikkelen.

Wat ik verfrissend vind aan de visie van Waarderende Gemeenteopbouw is dat het gesprek tussen gemeenteleden doelbewust als instrument wordt ingezet door middel van goed doordachte werkvormen. Na een voorfase van planning en analyse startten we met een gemeentegesprek na een kerkdienst op zondagmorgen waarin het waarderend kijken centraal stond.

Het is niet zo dat alle gemeenteleden stonden te wachten om hier aan mee te doen maar gaandeweg het proces kwamen de gesprekken tussen gemeenteleden op verschillende manieren en plekken (in het kerkgebouw maar ook in huiskamers en tijdens bestaande gespreksgroepen) op gang. Er werd waarderend gekeken, er werd gedroomd, er werden plannen gemaakt en uiteindelijk zijn er ook een aantal groepjes gemeenteleden ontstaan die op dit moment concreet aan de gang gaan met alle plannen en ideeën die zijn opgeborreld en zullen worden uitgevoerd.

Zo is er een groep die de kerk als ontmoetingsplaats wil gaan inrichten, een groep die de kerkenraad klein en dienstbaar wil maken aan de participatie van gemeenteleden, een groepje die de verbinding met mensen buiten de kerk gaat zoeken rondom het thema 'eenzaamheid' (een thema dat door wethouder aan de kerk is aangereikt), een groepje dat een dagelijkse podcast gaat promoten om de relatie met God een impuls te geven.

Gaandeweg het proces kregen ook al langer bestaande plannen plotseling vaart en werkte het waarderend kijken als katalysator. Zo kwam vrij snel de al lang gewenste kinderhoek in de kerkzaal tot stand en ontstonden er verschillende Whatsappgroepen en zochten met name ouders van jonge gezinnen elkaar op. Op dit moment is het zo dat niet alle gemeenteleden deelnemen aan de gesprekken maar de belangrijkste winst van het proces tot nu toe is dat er een breed ervaren positiever gevoel aan het ontstaan is over de mogelijkheden om in de toekomst samen kerk te zijn in- en rond de Bethelkerk.'

November 2019,  ds. Henk-Jan Ketelaar

kernthema waarderend actieonderzoek
Goede Wijn waarderende gemeenteopbouw advies en begeleiding op maat

Gezamenlijk erop uit!

  door

Startzondag 2019.

De Oosterkerk en de Adventskerk
ontmoeten elkaar in Park de Wezenlanden.
Bij de koffie en de broodjes
knutselend en wandelend
gaan ze met elkaar in gesprek
over hoe ze samen gemeente willen zijn.
Dit is waar ze naar verlangen:

‘Wij zijn geraakt door Gods verhaal.
Dat geloof is de basis voor ons doen en laten.
We willen het voeden en dragen
op een eigentijdse manier.’

‘Wij zijn samen op ontdekkingsreis.
Geïnspireerd door ons geloof
maken wij met elkaar keuzes voor de toekomst.’

‘Wij zijn kerk voor iedereen.
Wij maken werk van onze verbondenheid
met elkaar
en met de wijk.’

Bij het ‘schatgraven’ naar goede voorbeelden
wordt zichtbaar wat ze in huis hebben
om hun verlangen in de praktijk te brengen.
Het resultaat van hun gesprekken
vormt een inspirerende opmaat
voor groeiende samenwerking
in het nieuwe seizoen!

De startzondag genereerde veel creativiteit: een lied, een elfje en een schilderij!

Laten we één zijn…
op de melodie van lied 216:
Dit is een morgen, als ooit de eerste

1
Laten we één zijn, in alle kleuren
Ieder zijn inbreng, elk zijn talent
We doen het samen, zien steeds de ander
Samen gemeente, wie je ook bent

2
Licht in het duister, voor alle mensen
Geloven, hopen, liefde geeft kracht
Laten we zingen, bidden en danken
Dragend de zegen, bij dag en nacht

Ook zin in een inspirerende gemeentebijeenkomst of kerkenraadsdag?
Neem gerust contact met ons op!

Een dialoog vormt je

  door

'Geen woorden, maar daden.'
Gevleugelde woorden, ook in de kerk.
Ze geven uitdrukking aan het verlangen dat er daden op mooie woorden zullen volgen.
Terecht.

Maar soms bekruipt me het gevoel dat we mooie woorden en verhalen onderschatten en misschien zelfs een beetje beu zijn.
Onterecht, wat ons betreft, want woorden doen wat met je. Ga maar na: van een dik compliment ga je groeien. Een venijnige opmerking doet zeer en kan je beschadigen. Voor je het weet wil iemand niet meer met je spreken, is de sfeer vergald.

Goede verhalen vormen een belangrijke pijler van waarderende gemeenteopbouw. Het maakt uit welke verhalen je vertelt. Vertel je over de momenten waarop de gemeente waardevol voor je was, dan ontstaat er een ander beeld over de gemeente, dan wanneer je vertelt over pijnlijke momenten.
Waarderende gemeenteontwikkeling is één groot gemeentebreed actieonderzoek, waarin gemeenteleden rond een kernthema onderzoeken wat nu leven geeft aan de mooie momenten en daarop plannen gaan maken en uitvoeren.

Bij waarderende gemeenteopbouw spreken mensen een langere periode van hart tot hart met elkaar, in een aantal fasen.
Ze nemen de tijd om met elkaar de geschiedenis van de gemeente in kaart te brengen,
het gezamenlijk verlangen te formuleren,
een waarderend onderzoek te doen naar wat een gemeente al in huis heeft
om dat verlangen waar te maken.
Op basis daarvan worden plannen gemaakt, dicht passend bij de gemeente.
Natuurlijk gaan de handen uit de mouwen, soms al eerder dan je denkt. Plannen die al in de hoofden van mensen spelen, pakken zij soms al op voor de fase van verwezenlijken is aangebroken!
Bij waarderende gemeenteopbouw voegt de daad voegt zich bij het woord, want woorden doen ertoe.

Tijdens de gesprekken zie je het gebeuren: de sfeer in de zaal verandert. De gemeente bloeit op.
Woorden doen ertoe. Deelnemers worden blij van de mooie voorbeelden en raken geInspireerd. Ze bouwen uiteindelijk een vernieuwd perspectief voor de gemeente.

Natuurlijk gaan de handen uit de mouwen, soms al eerder dan je denkt. Plannen die al in de hoofden van mensen spelen, pakken zij soms al op voor de fase van verwezenlijken is aangebroken!
Maar bij waarderende gemeenteopbouw voegt de daad voegt zich bij het woord.

Wij helpen gemeenten bij het ontwerp van een opbouwproces, waarin gemeenteleden worden ingeschakeld, vanaf het eerste moment. Het beleidsplan dat uiteindelijk ontstaat mag best in een la verdwijnen, want mensen waren erbij toen de plannen gesmeed werden. Ze kennen de plannen als geen ander. Het staat in hun harten geschreven.
Benieuwd hoe zo'n proces er in jouw gemeente of parochie er uit zou kunnen zien?
Maak dan een afspraak voor een vrijblijvend en gratis adviesgesprek

Else Roza

Het beleidsplan staat als een boom

  door

Huh?

Als een boom?

Staat als een huis, toch?

 

Nee hoor, als een boom.

Kijk maar:

 

Kerkenraden vragen nog wel eens:

Wat kun je daar nou mee, met waarderende gemeenteopbouw?

Waar leidt dat toe, al die stappen van zo’n waarderend onderzoek?

Het lijkt ons een behoorlijke klus,

zie je,

en dan willen we aan het eind ook wel wat in handen hebben.

 

Tja, zeg ik dan, in handen hebben…

in je handen heb je dan meestal niet zoveel.

Een beleidsplan beslaat hooguit een paar kantjes,

soms maar één.

 

Toch is dat dan een plan

waarmee je je handen kunt dichtknijpen.

Omdat het niet alleen op papier staat,

maar vooral omdat het leeft

in de harten en de hoofden van de gemeente.

Eén blik op dat papiertje

en je ziet het voor je:

 

een boom geplant aan levend water,

dat zijn wij.

Onder de regenboog van het verbond

groeien we in gemeenschap

onze takken reikend naar de hemel.

 

Gelukkig de mens!

Els Deenen

Het hele beleidsplan kun je hier lezen