Door Bernhard Vosselman
Stel je eens voor: iedereen mag meepraten in de kerk. Wat denk je dan? “O nee, dat wordt eindeloos vergaderen”? Of denk je juist: “Ja graag, maar hoe dan?” Misschien herken je dit: je mocht meedenken, maar er gebeurde niks mee. Geen terugkoppeling, geen uitleg. En de echte beslissingen? Die werden achter gesloten deuren genomen.
Zonde, toch?
In deze blog neem ik je mee in hoe het ook anders kan. Hoe je álle stemmen kunt horen, zonder te verzanden in grijze compromissen of oeverloze discussies. Ik gebruik daarbij inzichten uit Deep Democracy, een methode die goed past bij waarderende gemeenteopbouw.
Begin niet met een besluit.
Een fout die ik vaak zie: een klein groepje bedenkt een goed plan – bijvoorbeeld het sluiten van een kerkgebouw – en presenteert dat als voldongen feit. Geen wonder dat daar weerstand op komt. Zeker bij gevoelige onderwerpen werkt dit averechts.
Wat werkt dan wel? Ik gebruik zelf vier stappen:
- Idee – “Ik heb een gedachte, wat vind jij?”
- Suggestie – “Dit lijkt mij een goede richting. Wat denk jij, kan het beter?”
- Voorstel – “Ik weet al aardig wat ik wil. Wat heb jij nodig om mee te kunnen?”
- Opdracht – “Dit is besloten, ik vraag je om het uit te voeren.”
Vooral bij de eerste twee stappen is er volop ruimte voor dialoog. Er is nog niets vastgelegd, mensen voelen zich gehoord. En dat zorgt vaak voor betere ideeën én meer draagvlak.
Geen ja-knikkers, maar meedenkers
Soms wordt stap 3 (“voorstel”) gebracht als een uitnodiging om mee te denken. Maar vaak is het eigenlijk al te laat: het plan ligt er al. Mensen mogen er wat van vinden, maar het verandert weinig. Dan voelt ‘meepraten’ al snel als ‘afgepoeierd worden’.
Echt meepraten betekent dat je ruimte geeft aan andere perspectieven. Dat je samen onderzoekt: wat is er aan de hand? Wat is belangrijk? Wat zijn de opties?
Stel: de kerk heeft een tekort. Moet dan per se een gebouw dicht? Of kan het ook anders? Minder predikanten? Meer inkomsten? Samenwerking met andere organisatie (die ook willen meebetalen)? En wat vinden we belangrijk? En welke offers willen we dragen?
De kracht van meerdere stemmen
Als je echt luistert naar verschillende meningen, wordt het eindresultaat beter. Niet omdat iedereen z’n zin krijgt, maar omdat meer mensen zich gehoord voelen. En dat maakt een wereld van verschil.
Bij Deep Democracy besluiten we met de meerderheid, maar vragen we de minderheid om hun wijsheid toe te voegen. Niet om alles glad te strijken, maar om het besluit rijker te maken. Dat levert soms verrassende inzichten op. En heel vaak gaat het niet eens om het besluit zelf, maar om de betrokkenheid van mensen.
Samen schouders eronder
Mijn oproep: praat meer met elkaar. Gebruik elkaars inzichten. Ontdek de gezamenlijke verlangens en hoe je de eigen kracht van de gemeente kan inzetten. Bespreek wat mogelijk is. En besluit dan samen: hier gaan we voor. Zo creëer je geen ‘ieder voor zich’, maar ‘samen de schouders eronder’.
Meer weten of hulp nodig bij besluitvorming in de gemeente?
Neem contact op met de specialist binnen MET ANDERE OGEN op dit gebied:
Bernhard Vosselman – 06 17 699 583